در مقابل، چمن چمن به هیچ وجه به خشکی مقاوم نیست. کنتاکی بلوگرس با وجود نامش، اهل کنتاکی نیست. بومی آب و هوای معتدل اروپا و آسیاست. چمن هایی که از مخلوط دانه های معمولی رشد می کنند، ریشه های بسیار کم عمقی به عمق حدود 2 اینچ دارند. ریشه های کم عمق آب را در خود نگه نمی دارند، بنابراین چمن به آبیاری مکرر نیاز دارد و در باران شدید، آب اضافی به جای جذب و نگهداری در خاک، از بین می رود.
در اینجا لیستی از مرکز طبیعت گرینبرگ از تعدادی گل و علف وجود دارد که باید هنگام کاشت پاییز امسال خود در نظر بگیرید. باغ گرده افشان
دومین عامل مهم در تحمل به خشکی عمق ریشه است. گیاه، که در آب و هوای مرطوب تکامل یافته اند معمولاً ریشه های کم عمقی دارند. گیاه، که در دشت‌های پر بسته‌بندی تکامل یافته‌اند، ریشه‌های قوی و عمیقی دارند که از طریق خاک فقیر به سمت پایین می‌روند تا به آب موجود برسند و آن را نگه دارند. آنها می توانند دوره های طول، خش،الی را تحمل کنند. آنها همچنین می توانند آب سیل را جذب کنند زیرا ریشه های آنها خاک را می شکنند و به آب اجازه می دهند به جای جاری شدن نفوذ کند.
اولین مورد جایی است که یک گیاه تکامل یافته است. سازگاری با محیط های خاص در طول هزاره ها اتفاق افتاده است و بیشتر گیاهان فقط در شرایطی بسیار شبیه به شرایطی که در آنجا تکامل یافته اند رشد می کنند. به همین دلیل است که وقتی گیاهی را برای باغ خود در نظر می گیریم، همیشه می خواهیم بد،م که آیا بومی منطقه ما است یا خیر. گیاه، که در جنگل های بار، استوایی تکامل یافته اند هرگز به خشکی مقاوم نخواهند شد. از سوی دیگر، گیاه، که در مراتع باز آمریکا تکامل یافته اند، به خوبی با زندگی در زیر نور خورشید با رعد و برق های سیل آسا سازگار هستند. این گیاهان می‌توانند هفته‌ها گرما و خش،الی را تحمل کنند که هنوز عالی به نظر می‌رسند، و سپس در برابر سیل‌هایی که اغلب به دنبال آن می‌آیند، مقاومت کنند.
از جمله گل های محبوب می توان به coreopsis (Tickseed) و Asclepius tuberosa (شیره پروانه ای) اشاره کرد.
با کاشت گیاهان چند ساله بومی مقاوم به خشکی، می تو،م حتی مناطق کوچکی از چمن ها را با رنگ و گل برای گرده افشان ها جایگزین کنیم.
