من نمی توانم در مورد نقاشی های گل بدون اشاره به جورجیا اوکیف صحبت کنم. مسلماً، یکی از مشهورترین هنرمند، که به خاطر نقاشیهای گلها شناخته میشود، بهویژه به دلیل چالشی که به نظرش ذاتاً برای مشاهدات انس، ایجاد میکنند، جذب آنها شد. او معتقد بود نادیده گرفتن زیبایی که در جزئیات این زیبایی های کوچک و ظریف وجود دارد، آسان است. او بعداً در سال 1939 با یادآوری جذابیت اولیه خود به این موتیف، گفت: «بنابراین با خودم گفتم – آنچه را که می بینم نقاشی خواهم کرد – گل برای من چیست، اما آن را بزرگ نقاشی خواهم کرد و آنها از وقت گذاشتن شگفت زده خواهند شد. نگاه ، به آن—حتی نیویورکیهای شلوغ را مجبور میکنم برای دیدن آنچه از گلها میبینم وقت بگذارند.» من بهویژه از دیدن این نقاشی «نخود شیرین زرد» بهخاطر احساساتی بودن و طبیعت ظریفی که برمیانگیزد لذت میبرم. زرد نیز یکی از رنگ های مورد علاقه من است زیرا بسیار نشاط آور و مثبت است و نشان دهنده روحیه امیدواری است.
در واقع در حین کار در کنار هنرمند قبل از منمن بخشی از فرآیندی بودم که او به مدت دو سال از گل ها عکاسی کرد و سپس دیدم که این گل ها را به نقاشی های 10 فوتی گسترش داد.
نخود شیرین دارای م،ای نمادین لذت سعادتمند است. این شکوفه ها احساس مثبتی به جا می گذارند و ابراز قدرد، می کنند. از آنجایی که نخود شیرین تقریباً در هر رنگ گلی از رنگین کمان گل موجود است. آنها را بکارید، از آنها استفاده کنید، از آنها الهام بگیرید و شاید مهم، نقاشی خود را میزب، کنید. من مشتاقانه منتظرم تا در ماه آینده گل ها و نقاشی ها را با شما به اشتراک بگذارم و نقل قولی از تحسین کننده و شاعر نخود شیرین جان کیتس را برای شما به اشتراک خواهم گذاشت. «یک چیز زیبایی برای همیشه شادی است. زیبایی آن بیشتر می شود. هرگز به نیستی نمی گذرد.»
5. هنریتا ماریا بنسون هومر
نوشته آدریانا آبل
برای نقاشی چهارم، «گل نخود شیرین» 1930 اثر جرالد اسپنسر پرایس را انتخاب کردم. جرالد اساساً به ،وان یک لیتوگراف در سنت برانگوین (سنگنگاریهایی که هنرمندان را قادر میسازد تا چاپهایی شبیه به طرحها و طراحیها خلق کنند) به یاد میآمد و بعداً به ،وان یک هنرمند اصلی جنگ به شهرت رسید. در حقیقت،در طول جنگ بزرگ، ملکه بلژیک یک مرسدس بنز بزرگ به او داد تا بچرخد و چند سنگ بزرگ لیتوگرافی! شاید در نتیجه کار لیتوگرافی خود، پرایس دارای سبک بسیار مطمئنی بود که پیش نیاز کار بر روی نقاشی های رنگ روغن در مقیاس بزرگ بود. در این نقاشی من شور و نشاط پالت رنگ و ،یب خام طبیعی قرار دادن گل را دوست دارم.
در نهایت، «نخود شیرین» اثر هنریتا ماریا بنسون هومر را که در آوریل 1876 در انجمن هنری بروکلین به نمایش گذاشته شد، ارائه میکنم. آبرنگها به ،وان یک رسانه، در اوایل دهه 1870 به دلیل ارتباطشان با خانمهایی که طرحهای گلدوزی و چینی طراحی می،د، احترام چند، نداشتند. انجمن آبرنگ آمریکا که در سال 1866 تأسیس شد، به آرامی در حال جلب توجه بود و به جلب توجه و حمایت انتقادی کمک کرد. آبرنگها راهی برای هنرمندان جوانتر ارائه میداد تا مانند هنریتا، نمایشگاههایی را برای خود برپا کنند. وینسلو هومر به معروفترین آبرنگساز آمریکایی تبدیل شد. من این اثر هنری را به دلیل مطالعه دقیق و به تصویر کشیدن طبیعت، قرار دادن دقیق گیاهان، و ،یب کلی شکوفه ها و برگ ها دوست دارم.
3. جنیفر دورانت
4. جوایز جرالد اسپنسر
1. جورجیا اوکیف
گل ها برای قرن ها الهام بخش هنرمندان بوده اند. اگرچه پیشینه من بر هنر معاصر متمرکز است، جایی که بیش از یک دهه را صرف کاشت ریشه های خود در هنر از طریق جامعه، فرهنگ، افتتاحیه گا،ی ها، موزه ها، سخنر، ها و نمایشگاه های هنری کرده ام، همیشه به سمت تصاویر و نقاشی های گل ها جذب شده ام.
انتخاب دوم من به «نخود شیرین، همچنین معروف به پویس د سنتور» اثر هنرمند تئو ون ریسلبرگه در سال 1908 خواهد بود. تئو نقاش معروف بلژیکی و یکی از بنیانگذاران گروه آوانگارد روشنفکران برو،ل بود. بیست. پس از بازدید از پاریس، او با آثار هنری سورات، سیگناک، کراس و پیسارو آشنا شد و بعداً خود به پوینتیلیسم روی آورد و به رهبر اصلی این سبک در بلژیک و همچنین یکی از مهم ترین هنرمندان بلژیک در زمینه هنر تبدیل شد. دوره حذف پس از مرگ سورات، او به تدریج این تکنیک را کنار گذاشت و به سبک واقعی تری روی آورد. من به خصوص این نقاشی بی جان از یک لیوان پر از نخود شیرین صورتی را دوست دارم زیرا نمادی از هماهنگی، خانه و حومه شهر است. پالت رنگی زنده زندگی، انرژی و حس تعلق را به ارمغان می آورد.
با این حال، او ممکن است لنز خلاق خود را روی نخود شیرین – گل آوریل – متمرکز نکرده باشد، اما خوشبختانه، بسیاری دیگر از این شکوفه ظریف سرگرم و مجذوب شده اند. در اینجا موارد مورد علاقه من برای ماه آوریل است.
انتخاب سوم «نقاشی نخود شیرین، 78-79» اثر هنرمند بریت،ایی استجنیفر دورانتکارهای اولیه او بیشتر شامل طراحی های کوچک بود، اما پس از سفرهایش در سراسر کانادا و ایالات متحده، او نقطه عطفی بزرگ داشت. او نقاشیهای جسورانهتر و با ظاهر مطمئنتری را که در بازگشت شروع کرد، به حس کلی شادی و خوشبینی سفر نسبت داده است. نخود شیرین یکی از این آثار هنری بود. دورانت میگوید: «من تصاویرم را با بوم کشیده روی زمین نقاشی میکنم و از بالای پلههایم به آنها نگاه میکنم، و نقاشی را از جلو/سر روی آن میبینم، فقط زم، که احساس میکنم کامل است یا نمیتوانم انتخاب کنم چه کار کنم. این هنرمند خاطرنشان کرده است که از آنجایی که نقاشیهای او با ترسیم مستقیم وقایع بیرونی سروکار ندارند، انتخاب تصویر، رنگ یا بافت او ممکن است در ابتدا به دلیل تجربهای که در دفترچههایش ثبت شده است، باشد، اما وقتی شروع به نقاشی میکند، نیازهای خود نقاشی نحوه ،یب، اصلاح یا سازماندهی این ،اصر را دیکته می کند. من این نقاشی را انتخاب کردم زیرا تفسیری از گل را به تصویر می کشد. این نشان می دهد که همه ما برداشت های متفاوتی از واقعیت داریم و تصاویر ما بسیار منحصر به فرد است.